Herpes Simpleks Virüsü 2 (HSV-2) esas olarak cinsel yoldan bulaşmakta ve genital uçuğa yol açmaktadır. HSV-2 enfeksiyonunun global prevalansının %11,3 düzeyinde olduğu tahmin edilmektedir; bununla birlikte, AIDS hastaları ve kadın seks işçileri gibi belirli risk gruplarında bu oran daha yüksek olabilir1. HSV-2 enfeksiyonu; HIV bulaşması açısından bir risk faktörüdür.2
Yenidoğanlarda hem HSV‑2'den hem de HSV‑1'den kaynaklanabilen uçuklar en şiddetli sonuçlara yol açan uçuklardır ve genellikle intrapartum dönemde genital kanalda virüse maruz kalınması yoluyla edinilmektedir2. Subklinik viral çıkışın ve tanınmayan enfeksiyonların bulaşmada rol oynayan ana faktörler olduğu görülmektedir.1 Genital HSV enfeksiyonu genellikle gözden kaçmaktadır ve tek başına klinik tabloya dayalı tanı düşük bir duyarlılığa sahiptir.2
Rekombinant HSV-1 glikoproteini G (gG1) ve rekombinant HSV-2 glikoproteini G (gG2) kullanımına dayalı IgG'nin saptanmasına yönelik tipe özgü serolojik testler, önceden varolan HSV-1 antikorları bulunan veya bulunmayan hastalarda HSV-2 enfeksiyonunun sessiz taşıyıcılarının tanımlanmasına olanak sağlar3,4,5. Tipe özgü seroloji, test ve sonucun yorumlanması aşamalarına rehber olarak kullanılmalıdır. Bu durum, virüsün partnerlere ve yenidoğanlara bulaşmasını önlemeye dönük uygun stratejilerin geliştirilebilmesi, rehberlik ve hastalığın yönetimi açısından önemlidir.6 Rutin klinik uygulamalarda IgM testleri yapılması önerilmemektedir6.
